Najbardziej malowniczą część Wzgórz Piastowskich tworzy park powstały na przełomie XIX i XX wieku. Ogromną atrakcją parku jest znajdujący się w nim amfiteatr, który został wzniesiony na miejscu tzw. Waldtheater. Powstanie “teatru leśnego” datuje się na koniec XIX w.!
„Teatr leśny” był stosunkowo niewielką i naturalnie usytuowaną sceną z widownią na kilkaset miejsc. Wykonany od podstaw przez grunberczyków służył im do spotkań podczas letnich festynów, gdyż otoczony zewsząd drzewami był oddalony od centrum miasta i zabudowań, a tym samym grająca muzyka i imprezy nie powodowały zbytniej uciążliwości dla innych mieszkańców.
Jego scena ułożona była z kamieni w kształt koła z interesującym wzorem gwiazdy. Całość otoczona była kamieniami, a w około rzędami ustawione były drewniane ławki. Cały teren dodatkowo był otoczony kamiennym murem. W takim stanie istniał, aż do końca lat 60. XX w., kiedy to w jego miejscu postanowiono wznieść nowy obiekt.
Trwające wówczas w Zielonej Górze Festiwale Piosenki Radzieckiej odbywały się dotychczas w mało funkcjonalnej, przedwojennej Hali Miejskiej przy ul. Wrocławskiej. Krążyły plotki, że ze względu na warunki (małą ilość miejsc) festiwal może zostać przeniesiony do innego miasta, co byłoby ogromną strata dla ówczesnej Zielonej Góry i całego województwa.
W obliczu narastających problemów podjęto decyzje o budowie amfiteatru w mieście. Za jego projekt odpowiadał Zbigniew Kmiecik, którego pilnie wezwano do KW PZPR i nakazano stworzyć projekt od podstaw zaledwie w kilkanaście godzin. Prace ziemne rozpoczęto w 1970 r. Piach i ziemię na podwyższenie widowni przywożono z Ochli, gdzie powstawało wtedy kąpielisko miejskie. Całkowicie przebudowano dawny Waldtheater. Na widowni znajdowało się 4,5 miejsc siedzących, ale szacunkowo nowy obiekt mógł pomieścić do 5 tysięcy widzów. Powstało funkcjonalne zaplecze oraz scena przykryta dachem.
Amfiteatr dodatkowo wyposażono w sprzęt nagłośnieniowy, co poprawiło rozwiązywanie problemów podczas transmisji telewizyjnych. Całkowity koszt budowy wyniósł 15 milionów starych złotych. Dzięki adaptacji nowego obiektu, dawny Waldtheater powstał ciekawie wkomponowany w naturalne środowisko obiekt kulturalny mający być dostępny dla każdego mieszkańca.
Prace wykończeniowe trwały aż do ostatniej chwili, czyli do rozpoczęcia IX Festiwalu 15.06.1973 r. Jak to w tamtych czasach było, podczas prób na scenie stała woda, nie było krzeseł dla orkiestry i nie działały gniazdka elektryczne. Ponadto dach nie został dociągnięty do końca i była obawa, że w razie deszczu będzie on padać na głowę muzykom. W połowie pierwszego koncertu runęły nawet dwie kolumny powodując, że muzycy, ekipa telewizyjna i widownia zaczęła w popłochu uciekać. Mimo to festiwalu nie przerwano. Warto wspomnieć, że pierwsze kroki sceniczne w zielonogórskim amfiteatrze stawiali m.in. Michał Bajor i Małgorzata Ostrowska.
Kolejna przebudowa spowodowała całkowitą zmianę sceny. Wówczas zniknęły deski i charakterystyczny trzyskrzydłowy dach, a w zamian pojawiła się nowoczesna scena w owalnym kształcie z garderobami, toaletami, pomieszczeniami dla akustyków oraz mała scena, sale prób.
W amfiteatrze przyjmowano gości m. in. Festiwalu Piosenki Radzieckiej, Festiwalu Piosenki Zjednoczonej Europy, Festiwalu Pokój i Dobro, Festiwalu Tańczące Eurydyki, a obecnie Festiwalu Piosenki Rosyjskiej i Kabaretobrania.
Obiekt aktualnie wymaga przebudowy ze względu na stan techniczny.
Serdeczne podziękowania za pomoc w wykonaniu zdjęć lotniczych dla niezawodnego Adriana Sośnickiego.
Tekst:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry
