Widzę „mem” czy „mema”? Oto jest pytanie [Polski na tapecie]

Kto spędził choćby chwilę na przeglądaniu portali społecznościowych, ten z pewnością widział niejeden mem. A może niejednego mema? Jak właściwie powinno się odmieniać to słowo?

Dlaczego mem, choć nie jest żywą istotą, traktujemy tak, jakby nią był? W języku polskim istnieje przecież kategoria żywotności rzeczowników. Te wyrazy, które są określeniami żywych istot (ludzi lub zwierząt), to właśnie rzeczowniki żywotne. Nazwy przedmiotów są z kolei rzeczownikami nieżywotnymi.

Istnieje reguła, że w odmianie przez przypadki rzeczowniki żywotne rodzaju męskiego otrzymują końcówkę fleksyjną „-a” w bierniku i dopełniaczu. Rzeczowniki nieżywotne natomiast – końcówkę „-a”, „-u” lub przyjmują formę taką samą, jak w mianowniku. A oto przykłady:

Od tej reguły są oczywiście wyjątki, ale to nie na nich się skupimy. Zastanówmy się za to nad wspomnianym słowem „mem”. Czy w internecie widzimy „mem” czy „mema”? Zgodnie z zasadą, która dotyczy odmiany rzeczowników nieżywotnych (a takim właśnie jest wyraz „mem”), prawidłowa jest pierwsza forma. W swobodnej polszczyźnie używamy jednak także drugiej formy – „mema”, ponieważ istnieje tendencja do „ożywiania” rzeczowników nieżywotnych. Można to zaobserwować również w metaforach, takich jak „mem obiega internet” czy „mem żyje”.

Podsumowując, zarówno forma „mem”, jak i „mema” jest poprawna. Możemy używać ich obu – byle nie jednocześnie. Zdecydujmy się na jedną i używajmy jej konsekwentnie.

Więcej informacji na temat rzeczowników żywotnych i nieżywotnych znajdziecie np. na blogu „Trudny język polski”.