W niedalekiej odległości od budynku zielonogórskiej Polikliniki znajduje się przedwojenny gmach, który od samego początku przeznaczony był na cele dydaktyczne. Niegdyś jednak w mnóstwo było tu sióstr zakonnych, a dziś znajduje się w nim popularny wśród zielonogórzan „MEDYK”. Jaka jest historia tego budynku?
Działające w mieście Ewangelickie Stowarzyszenie Sióstr “Bethesda”, aby móc lepiej opiekować się chorymi i dziećmi, musiało mieć do tego odpowiednie kwalifikacje i warunki. Działający w mieście szpital powoli stawał się być niewystarczalny, aby realizować wszystkie zamierzone cele, czyli naukę i opiekę nad chorymi oraz potrzebującymi.
W związku z tym zadecydowano o budowie nowej placówki, w której mogłyby nabyć nowych przydatnych umiejętności. Dlatego też pastor Schulze zlecił sporządzenie odpowiednich projektów budowlanych nowego budynku.
Pierwsze projekty placówki zostały już sporządzone w 15.03.1928 roku. Zostały one bez większych zastrzeżeń zaakceptowane 30.04.1928 r., zaś same prace budowlane postępowały bardzo szybko.
W zaledwie rok od wydania wszelkich niezbędnych zgód budynek szkoły został oddany do użytku i otrzymał nazwę „Anna Borchers-Haus” na cześć zasłużonej miejscowej pedagożki oraz teoretyczki życia przedszkolnego.
Był to trzykondygnacyjny budynek z użytkowym poddaszem, gdzie centralnie w ryzalicie umieszczono klatkę schodową z dwoma wejściami do budynku. Z tej klatki na boki rozchodziły się korytarze prowadzące do sal. Szczególnie ciekawe było zachodnie skrzydło budynku. W tej części na kolejnych piętrach umieszczono: stołówkę z salą kwiatową (sic!) oraz aulę ze sceną. Ponadto w budynku znalazły się pomieszczenia do modlitwy, sypialnie oraz sale do nauki.
Szkolenie odbywało się bez większych zakłóceń, aż do 1941 roku, kiedy to w ramach ogólno pojętej militaryzacji Zgromadzenie Diakonisek „Bethesda” zostało rozwiązane. Wówczas cały majątek zgromadzenia przeszedł na własność III Rzeszy. Wszystkie placówki szpitalne zostały podporządkowane władzom wojskowym, a budynek seminarium pielęgniarskiego zamieniono na szpital pomocniczy, który stanowił rezerwę dla rannych żołnierzy. Został dobudowany wtenczas schron przeciwlotniczy, który posiadał wejście z zewnątrz (obecnie nie istnieje, w miejscu wejścia jest dzisiaj jezdnia).
Po wojnie budynek został przejęty z całym wyposażeniem, gdyż nie uległ zniszczeniu. Od 1949 roku zlokalizowana była w nim Szkoła Podstawowa nr 2 i Liceum TPD. Następnie mieściło się tam Liceum Ogólnokształcące nr 1 oraz internat, gdzie przyjmowane były tylko dziewczyny.
Do budynku Liceum Pielęgniarskie wprowadziło się dopiero w lipcu 1960 roku, gdyż wcześniej zlokalizowane było w dawnej restauracji przy ulicy Piastowskiej (dzisiejsza siedziba biskupa). Od 1972 roku szkoła zmieniła nazwę na Zespół Szkół Medycznych, który w 1983 roku zyskał patrona w postaci Marii Skłodowskiej-Curie. Do dziś w budynku szkolony jest personel medyczny.
Tekst:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry
