Dziś zielonogórzanie często przychodzą na ul. Podgórną 43 robić zakupy do supermarketu z “owadem” w logo. Jednak jeszcze kilkadziesiąt lat temu przychodzili tam w zupełnie innym celu. Właśnie tam znajdował się jeden z popularniejszych miejskich lokali gastronomicznych – Restauracja „Podgórna”.
Przełom lat 60 i 70. XX wieku w Zielonej Górze obfitował powstawaniem w mieście coraz większej ilości restauracji, które systematycznie zwiększały ofertę gastronomiczną Zielonogórskich Zakładów Gastronomicznych. Podzielone na kilka kategorii pozwalały na wybór odpowiedniego lokalu dla każdego mieszkańca.
Na początku lat 70. XX wieku przy ul. Podgórnej postanowiono wznieść kilkukondygnacyjny budynek, w typowej dla tamtych lat technice „klocka”. Niemniej jednak jego podstawowym zadaniem miało być stworzenie nowego miejsca zabaw dla zielonogórzan, a nie wygląd architektoniczny. Zakładano, że lokal będzie bardzo często odwiedzany przez pracowników pobliskiego szpitala jak i pobliskich bloków zakładowych. Miał więc powstać szybko, a nie być „ładny z zewnątrz” w myśl zasady „ładna miska jeść nie da”.
Był to prostokątny budynek, posiadający oszklone ściany. W swoich wnętrzach mieścił ogromną salę z wydzielonymi miejscami do konsumpcji posiłków oraz parkiet, na którym ustawiano stoliki z wygodnymi obrotowymi fotelami, które wieczorami były usuwane lub przesuwane na bok, tworząc w ten sposób miejsce do tańczenia. Charakterystyczne były podwieszane sufity i filar na środku sali. Ogólnie lokal pełnił wielorakie funkcje. Nie można go było kwalifikować tylko jako restaurację, gdyż spełniał także role kawiarni, a nawet lokalu ze sprzedażą.
Wewnątrz, tuż przy wejściu, znajdowała się tzw. „wydawka” oraz miejscem, gdzie „prezentowano” zimne przekąski. Ciekawostką była możliwość napicia się kawy z ekspresu ciśnieniowego! Można było tam zjeść tatara i napić się wódki w 50 ml kieliszkach. Dla najmłodszych przygotowana była kultowa już czerwona oranżada w szklanej butelce.
Restauracja była czynna codziennie od godz. 13 i działała do określonych godzin – przeważnie do 23, ale zdarzało się, że była najdłużej działająca restauracją w mieście i zamykana była o godz. 1. Nie wszyscy w mieście wiedzieli, ale w „Podgórnej” odbywały się kiermasze garmażeryjne i można było tam nabyć „na wynos” kiełbasy, wędzonki, placki ziemniaczane, pyzy, wyroby garmażeryjne, a nawet kurczaka z rożna! Dodatkową opcją, nie spotykaną nigdzie indziej w mieście, była możliwość realizacji zamówień specjalnych, które kuchnia mogła wykonać w 2-3 godziny od zamówienia. Jak pisała „Gazeta Lubuska” z 1975 roku wszystkie zamówienia były „efektownie dekorowane, a kupuje się je po cenach detalicznych”.
„Podgórna” była lokalem, w którym odbywały się praktyczne nauki zawodu kelnera, kucharza, którzy pracowali pod fachowym okiem specjalistów i instruktorów. Salę obsługiwali także uczniowie, którzy odbywając tam praktyki zdawali egzaminy końcowe. Lokal był oblegany przez zielonogórzan, gdyż odbywały się tam dancingi przy muzyce z szafy grającej. Corocznie wykorzystywano go na bale sylwestrowe, ale odbywały się tu także wesela.
Czasy się zaczęły zmieniać i ZZG przestały istnieć. Do ”Podgórnej” przychodzili coraz rzadziej zielonogórzanie i zaczęła ona przynosić straty. Restauracja przestała mieć rację bytu, a cały budynek został przekształcony w halę targową z różną działalnością gospodarczą. Następnie budynek przebudowano i ulokowano w nim sklep spożywczy. Obecnie nie ma już śladu po tym lokalu. Pozostał tylko budynek.
Źródła:
-opracowania własne;
-archiwalne numery „Gazety Zielonogórskiej”, „Gazety Lubuskiej”;
-wspomnienia mieszkańców w zbiorach własnych;
-zdjęcia B. Bugla.
Tekst:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry
