I am Iron Man

Nowe czuć od początku. Obie poprzednie części zaczynały się tak samo, ze Starkiem wyciskającym z życia, ile sie da. Piękne samochody, piękne kobiety, szampan, imprezy i drogie ciuchy. To wszysko pryska w odsłonie najnowszej. Tony nie może spać, miewa stany lękowe, pojął, że jego bezpieczeństwo uzależnione jest od zbroi i bez niej nie różni się niczym od reszty śmiertelników. Nie jest bogiem, jak Thor, nie ma siły Hulka, a jego tkanki nie są mocne, jak u Kapitana Ameryki. Z właściwą sobie przesadą Stark ucieka w kolejną skrajność – nerwicowe, graniczące wręcz z obsesją ulepszanie zbroi. W tak wyjątowych okolicznościach pojawia się widmo niebezpieczeństwa. Na Wschodzie złowrogi Mandaryn dokonuje kolejnych zbrodni, za każdym razem podkreślając, że na celowniku ma prezydenta Stanów Zjednoczonych. Kiedy jego czyny przenoszą się do USA, rośnie nacisk na Starka, by to Iron Man zrobił porządek z terrorystą. We wszystko zdaje się też być zamieszany Aldrich Killian, naukowiec znieważony przez Tony'ego w przeszłości, a dziś powracający z lekiem/wirusem Extremis, pozwalającym na regenerację tkanek.

Autor: Michał Stachura