Zespół Afro Celt Sound System pojawił się na scenie muzycznej w roku 1995. Pojawił się? Raczej wtargnął z siłą pioruna, a impet tego skoku wprawił wszystkich w osłupienie. Nagle i niespodziewanie mieliśmy zespół inny niż wszystkie, który, łącząc rytmy Afryki Zachodniej i muzykę Irlandii z najnowszymi beatami tanecznymi i elektroniką, potrafił oszołomić zmysły i uwolnić gejzer wyzwalającej radości. Po chwilowym szoku i zastygnięciu w bezruchu publiczność na ich koncertach wpadała w derwiszowski wir tańca. Albumy zlatywały z półek, były nagrody, były nominacje do Grammy, były najważniejsze piosenki w ścieżkach dźwiękowych wielkich filmów, były gościnne występy u Lettermana i Conana O’Briena, a także niezliczone odwiedziny w amerykańskich stacjach telewizyjnych i radiowych.
Afro Celt Sound System byli jak huragan; byli zjawiskiem, którego wieloaspektowość zmiatała słuchającego z nóg i rzucała go w podróż pomiędzy światłem a cieniem, wrażliwością a mocą. Gdy po pewnym czasie zespół wplótł w swoją muzykę nowe elementy, w tym indyjską bhangrę, wpływy arabskie, i dub reggae, powstała świetnie komponująca się całość muzyczna, która tylko wzmocniła ich brzmienie i podkreśliła ich otwartość artystyczną. Ta muzyczna supergrupa zmieniała liczbę członków, ale zawsze bazowała na czterech najważniejszych osobach: Simonie Emmersonie, Jamesie McNally’m, Iarli O’Lionairdzie i Martinie Russellu. Globalny charakter ich sukcesu onieśmielił krytyków muzycznych i pomógł zredefiniować muzykę dance. Do dziś muzyka Afro Celt Sound System bezczelnie nie poddaje się żadnej kategoryzacji.
Z biegiem lat grupa Afro Celt Sound System zbudowała wokół siebie grono zaprzyjaźnionych muzyków, którzy, wspomagając działania zespołu niesamowitymi występami gościnnymi, pomogli mu wznieść się na wyżyny muzycznego spajania kultur. Obok często goszczących na koncertach Johnny’ego Kalsi i N’Faly’ego Kouyate, wśród wspierających Afro Celt Sound System wymienić można wiele znanych nazwisk, takich jak Robert Plant, Sinead O’Connor, Davy Spillane, Liam O’Flynn, Peter Gabriel, Jesse Coock i Eileen Ivers.
Prasa na całym świecie nie szczędziła superlatywów: „Uwolniony huragan”, pisał Q Magazine, „Posłuchać to uwierzyć”, ogłaszał Mojo, „Muzyka uderzająca do głów i płynąca prosto z serca”, oświadczył Wall Street Journal. Słowa rozeszły się szybko i wkrótce całe grono naśladowców zaczęło mieszać kultury, chcąc – podobnie do Afro Celt Sound System – opowiedzieć się za przyszłością, nie tracąc z pola widzenia przeszłości. Oczywiście żadnemu z nich nie udało się uchwyć esencji tego, czym jest Afro Celt Sound System – choć kopii było wiele, żadna z nich nie prześcignęła oryginału.
Ponieważ muzyka Afro Celt Sound System zwykle rozkręca się powoli, cegła za cegłą budując świątynię dźwięku, nikogo nie powinno zdziwić, że współpracę z zespołem podjęli reżyserzy kalibru Martina Scorsese i Pedro Almodovara. Muzyka Afro Celt Sound System trafiła do ścieżek dźwiękowych nominowanych do Oscara „Gangów Nowego Yorku” i „Drżącego ciała”, muzycy zespołu współtworzyli także muzykę do „Hotelu Rwanda”, pracując wspólnie z powszechnie szanowaną rwandyjską wokalistką Dorothee Munyanezą.
„Nasza muzyka zawsze była bardzo filmowa” – mówi McNally. „W niektórych naszych kawałkach drzemie pewna ekspansywność, która sprawia, że słuchający czuje, jak muzyka go wypełnia. Dotyczy to zwłaszcza fragmentów instrumentalnych, które są jednym z naszych znaków rozpoznawczych.” „Jednak najważniejsza cecha naszej muzyki” – dodaje – „To jej fizyczne i duchowe oddziaływanie. Ludzie uważają ją za ubogacającą i znajdują w niej pozytywne, dobroczynne przesłanie. To nieoczekiwany efekt, którego zupełnie się nie spodziewaliśmy, gdy zaczynaliśmy grać”.
Przypomnijmy 21.Przystanek Woodstock odbędzie się w terminie 30 lipca – 1 sierpnia w Kostrzynie nad Odrą.
Autor: Mateusz Kasperczyk