To nie opis najnowszego amerykańskiego horroru! W tych słowach znajduje się kwintesencja jednego z najlepszych albumów tego roku – „Fever Ray” autorstwa… Fever Ray.
Pod tym dziwnym i nic nie mówiącym pseudonimem ukryła się jedna z najbardziej charyzmatycznych skandynawskich wokalistek Karin Dreiser Andersson. Połowa synthpopowego duetu The Knife postanowiła pokazać mroczną stronę swej muzycznej duszy.
Elektroniczne brzmienie przynoszące na myśl dźwięki wydawane przez roboty ustępuję tu pola onirycznyo-hipnotycznym melodiom. Z twórczości The Knife, Karin zachowała jedynie tajemniczy wizerunek. Moim zdaniem to bardzo dobre posunięcie, że oba projekty różnią się od siebie, gdyż pozwoli to uniknąć niepotrzebnych porównań.
Materiał dostępny na krążku Fever Ray brzmi jak żywcem wyjęty z soundtracku do filmu Von Triera. Muzyka jest spokojna, wręcz momentami ospała. Atmosfera jej towarzysząca jest tak duszna, że miejscami ciężko złapać oddech. Słuchając poszczególnych kompozycji, a zwłaszcza „If I Had A Heart” czy „Seven” popadamy w hipnotyczny trans. Doświadczamy czegoś nowego. Z każdą minutą popadamy w stan ukojenia, wręcz przenosimy się do innego wymiaru. Idealnym dopełnieniem wszystkich kompozycji jest głos Karin. Jego niesamowita barwa w połączeniu z elektronicznymi zniekształceniami brzmi jak mantra. Słuchając „Fever Ray” przenosimy się do innego wymiaru. Niestety, po niecałych 50 minutach następuje gwałtowne wybudzenie, które sprawia, że mamy problem z orientacją i powrotem do normalności. Receptą jest ponowne włączenie i wsłuchanie się w te niesamowite dźwięki.
Debiutancki album Karin Dreijer Andersson nagrany pod pseudonimem Fever Ray to jeden z największych i niespodziewanych debiutów roku. Szwedzka wokalistka po raz kolejny udowadnia, że należy do najbardziej nieprzewidywalnych artystów świata. Album spójny, klimatyczny, niesamowity! Wart każdej minuty mu poświeconej.
Autor: Łukasz Michalewicz