Dlaczego publikujemy tak mało?

– Na jednego naukowca Uniwersytetu Zielonogórskiego w 2008 r. przypadało zaledwie 0,1 publikacji filadelfijskiej rocznie. Gorszy od UZ jest uniwersytet w Rzeszowie (0,09 publikacji na jednego naukowca), w Bydgoszczy (0,06) i Szczecinie (0,04). Wyprzedza nas uczelnia w Opolu, Białymstoku, nie mówiąc o tuzach polskiego szkolnictwa wyższego jak Uniwersytet Poznański, Warszawski czy Jagielloński. Uczelnia krakowska ze średnią 0,54 publikacji na jednego naukowca rocznie plasuje się na pierwszym miejscu – czytamy w Gazecie Wyborczej.

 

Prof. Kuczyński skomentował wyniki raportu, w którym UZ zajmuje 13 miejsce na 16 krajowych uniwersytetów. Chodzi o liczbę publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej przypadającej rocznie na jednego naukowca. – Mam wrażenie, że poziom jest wyrównany. Jest kilka uniwersytetów, które znacznie odbiegają w górę. Tutaj trzeba też rozróżnić ilość i jakość tych publikacji – uważa zielonogórski naukowiec.

Prof. Tadeusz Kuczyński widzi kilka przyczyn takiego stanu rzeczy. – W moim odczuciu wynika to głownie z tego, że pracownicy naukowo-dydaktyczni są bardzo słabo nagradzani. Mają więc różne prace dodatkowe i to nawet nie są drugie etaty tylko projekty czy fuchy. Tacy ludzie nie mają czasu na to, żeby pisać artykuły – wyjaśnia prorektor.

Problemem jest też niewielka liczba grantów, pozyskiwana przez naukowców z Uniwersytetu Zielonogórskiego. – Duży grant zbiorowy to wysiłek kilkunastu czy kilkudziesięciu osób i to jest materiał do pisania artykułów. Jeżeli jest dużo grantów, to później jest też więcej publikacji.

Zdaniem profesora Tadeusza Kuczyńskiego Uniwersytet Zielonogórski ma ograniczone możliwości zachęcania do pisania artykułów. – Jeżeli są nadwyżki można promować tych, którzy piszą artykuły – uważa prorektor. Problemem są także pieniądze na badania, które dostarczają materiałów do artykułów. – W tym roku uda nam się pozyskać ponad 4 mln złotych na badania – cieszył się prof. Kuczyński.