W Grünbergu na cześć Rudolfa Matthaeia, profesora i prorektora gimnazjum realnego oraz twórcy alei lipowej w kierunku Janów (Janny), nazwano jedną z ulic. To dzisiejsza ul. S. Wyspiańskiego (dawniej Matthaeiweg).
To właśnie przy tej ulicy była elegancka zabudowa miasta charakteryzująca się pięknymi kamienicami z wieloma elementami nawiązującymi do winiarskiej historii miasta. Już pierwsza kamienica przy Matthaeiweg (dziś ul. S.Wyspiańskiego 2) świadczyła o reprezentacyjności tej ulicy.
Należała ona do Josepha Pitschmanna, który był właścicielem firmy meblarskiej. Pierwsze plany budowlane pochodzą z 4 maja 1891 r. i widać na nich kamienicę posiadającą tylko dwa piętra ze spadzistym dachem bez jakichkolwiek zdobień fasady.
Następny projekt sporządzono 7 maja 1892 r. i znacząco się różnił od pierwszego. Pojawiają się balkony ze zdobionymi balustradami z przodu kamienicy oraz elementami zdobniczymi fasady. Projekt widocznie nie spodobał się Pitschmannowi, bo już 27 sierpnia 1892 r. pojawia się dokumentacja budowlana z nowym, zatwierdzonym planem budowlanym, który został wykonany przez mistrza murarskiego Carla Muehle.
Na górze ryzalitu na przedniej fasadzie została umieszczona kobieca głowa otoczona dekoracyjną wiązką liści. Na kobiecej szyi znajduje się wisior w kształcie kiści winogron. Element musiał powstać trochę później, gdyż na planach budowlanych on nie występuje.
Na parterze kamienicy znajdował się magazyn meblarski w którym Pitschmann oferował “najnowocześniejsze, najbardziej dopracowane” meble, stoły do gry, barki na alkohol oraz… trumny.
Dziś kamienica lata swojej świetności ma dawno za sobą. Fasada oczekuje na wizytę Pogromcy Bazgrołów – Zielona Góra, niektóre elementy architektoniczne przestały istnieć, a o dawnym sklepie meblowym świadczy przebijający stary napis reklamowy…
Tekst i materiał ikonograficzny:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry.
