Przy ul. Sulechowskiej za kompleksem boisk i Centrum Rekreacyjno-Sportowym dziś znajduje się okazały parking oraz pusty plac, na którym zimą ustawiane jest lodowisko. Wyobraźcie sobie jednak, że kilka lat po wojnie funkcjonowała tam… wieża spadochronowa.
Tekst i materiał ikonograficzny:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry
Pod koniec sierpnia 1953 roku w Zielonej Górze świętowano Tydzień Lotnictwa. Z tej okazji w sali Lubuskiego Teatru odbywała się uroczysta gala, na której zapowiedziano otwarcie, w dn. 30 sierpnia 1953 roku, przy Szosie Sulechowskiej pierwszej w województwie zielonogórskim wieży spadochronowej.
Konstrukcja o wysokości 30 metrów została zbudowana z inicjatywy członków Ligi Przyjaciół Żołnierza przez Zakłady Metalowe im. Nowotki (“Zastal”). Było to więc całkowicie zielonogórskie dzieło.
30 sierpnia 1953 roku przed godz. 15. na terenie przy wieży zgromadziła się liczna widownia, szczególnie młodzieży. Wygłaszano przemówienia, a oddania wieży do użytku dokonał prezes Zarządu Wojewódzkiego LPŻ o nazwisku Stępień, który jako pierwszy z niej skoczył. Drugi oficjalny skok wykonała zawodniczka LPŻ, która po przeszkoleniu na zielonogórskiej wieży miała pojechać na kurs skoków spadochronowych. Następnie z wieży mogli skorzystać widzowie. Jej wybudowanie kosztowało 140 tysięcy złotych i miała służyć celom szkoleniowym oraz rekreacyjnym. Jak wspomina Adam Kasza – wieloletni instruktor spadochroniarstwa Aeroklub Ziemi Lubuskiej, z którym miałem przyjemność rozmawiać – skoki z wieży były całkowicie bezpieczne, gdyż znajdowała się tam specjalna uprząż z systemem hamulcowym, a o bezpieczeństwo skoku dbał instruktor, który miał liny hamulcowe zdolne do zatrzymania i wyhamowania skaczącego. Nigdy nie doszło tam do żadnego wypadku!
W 1956 roku obok wieży oddano do użytku dodatkowo budynek szkoleniowy z całym sprzętem i przyrządami do prawidłowego uprawiania spadochroniarstwa. Dodatkowo wybudowano sanitariaty, pokoje gościnne i natryski. Inwestycja w kwocie 100 tysięcy złotych została sfinansowana ze środków Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy. W 1957 roku w mieście powstał Aeroklub Ziemi Lubuskiej i to właśnie tam były jego biura.
Przez kilka lat obiekt cieszył się ogromną popularnością, jednak od lat 60. XX wieku wieża popadała w coraz większe zapomnienie i uległa znaczącej dewastacji. Rozkradziono ogrodzenie, a budynek został zniszczony do tego stopnia, że zerwano z niego nawet poszycie dachu. Drzwi wyrwano wraz z futrynami. Wieża bez żadnego nadzoru i zabezpieczeń była miejscem zabaw dzieci. W związku z tym podjęto decyzję o jej likwidacji.
Za pomoc w napisaniu tego tekstu dziękuję Adamowi Kaszy. Zdjęcia w tekście zostały udostępnione z archiwów Alicji Skowrońskiej oraz Wacława Hołysia.
