Był jednym z najbardziej rozpoznawalnych historyków w Zielonej Górze. Lubiany przez mieszkańców, uczniów, studentów oraz swoich pracowników. Nigdy nie odmawiał pomocy i był bezbłędny w rozszyfrowywaniu pisma. Odkrywca zaginionej kroniki Zielonej Góry. Nieodżałowany dr Stefan Dąbrowski.
Urodził się 11 grudnia 1938 roku na Kielecczyźnie. Studia z historii ukończył we Wrocławiu skąd przyjechał do Zielonej Góry, gdzie podjął prace, jako nauczyciel w szkole podstawowej, a następnie w liceum. Po jakimś czasie stał się nauczycielem akademickim i wykładał historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej.
Uczniowie go uwielbiali, gdyż potrafił zainteresować historia jak nikt inny. Jak wspomina jego córka, dziś wybitna językoznawczyni, prof. UZ dr hab. Jarochna Dąbrowska-Burkhardt „dzieci w rozmowach traktował partnersko i bardzo poważnie”. Jako nauczyciel zasłynął z ogromnego poczucia humoru, barwnych opowieści oraz swojego przydomku – „Stif”. Jego opowieści o niezniszczalnym trabancie (nr rej ZA2001), którym realizował swoje wyprawy do dzisiaj wspominane są wśród zielonogórzan, których uczył z dużym uśmiechem na twarzach. Dr Stefan Dąbrowski palił papierosy, a kiedy został nauczycielem akademickim w Instytucie Historii WSP robił to czasami także podczas swoich zajęć. Wówczas za popielniczkę służyła mu… szuflada biurka.
Był związany, dość krótko, z Działem Historycznym Muzeum Ziemi Lubuskiej, a w 1968 roku został dyrektorem Archiwum Państwowego w Zielonej Górze z siedzibą w Starym Kisielinie. Funkcję tę pełnił do 1972 roku.
Dr Dąbrowski był wybitnym historykiem – regionalistą. Zajmował się sukiennictwem, które było przecież jedną z najważniejszych (jak nie najważniejszą) gałęzią przemysłu w Zielonej Górze. Przez wiele lat mieszkał w kamienicy przy ul. Henryka Sienkiewicza. Zresztą mieszkając blisko „Polskiej Wełny” codziennie mógł widzieć i słyszeć pracujące maszyny włókiennicze, które mobilizowały do dalszej historycznej pracy i odkryć.
Odkryć! Nie byle, jakich z resztą. To właśnie dr Stefan Dąbrowski, będąc na spacerze z wnuczką, na winobraniowym targu staroci w 2000 roku odnalazł kronikę Zielonej Góry spisaną w latach 1623-1795! Jak sam wspominał było to dla niego zaskoczenie, ale nie dając po sobie poznać ekscytacji, kupił ja po cenie podanej przez sprzedającego. To był ogromny skarb, który opracował wraz ze swoją córkę, a kronika przetłumaczona ujrzała światło dzienne i była dostępna dla każdego zainteresowanego.
Dr Dąbrowski był mentorem wielu pokoleń przyszłych historyków. Ze wspomnień prof. Dąbrowskiej-Burkhardt wyłania się obraz człowieka, który nie był obojętny na rzeczy „poniemieckie” wyrzucane do śmieci i palone w czasach PRL-u. Zabierał je do siebie ratując je w ten sposób od zniszczenia. Znał się dobrze z moim tatą, zawsze uśmiechnięty i pogodny. Prawdę mówiąc miał także dość spory wkład w to, że dzisiaj ja zostałem historykiem. Taki mój „historyczny anioł stróż”.
Zmarł 28 października 2020 roku mając 82 lata. Do końca swojego życia wierzył, że Zielona Góra nie jest jeszcze odkryta i ma wiele do pokazania. Nie mylił się! W pamięci historyków pozostanie NA ZAWSZE! Kamienica, w której mieszkał dr Stefan Dąbrowski niedawno doczekała się należytego jej remontu. Warto umieścić ją w świadomości mieszkańców – poprzez pamiątkową tablicę – jako miejsce, gdzie mieszkał ten wybitny historyk.
Źródła:
-opracowania własne;
-archiwum prywatne Jarochny Dąbrowskiej – Burkhardt;
-archiwalne numery „Gazety Lubuskiej”, „Gazety Wyborczej”;
-fotografie Cz. Łuniewicza, Z. Haczka, prywatne;
-wspomnienia Jarochny Dąbrowskiej-Burkhardt i Stanisława Kowalskiego w ramach „Zielonogórskich Zaduszek”;
-wspomnienia Krzysztofa Biszczanika;
-zbiory Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze i Archiwum Państwowe w Zielonej Górze
-https://ze11.pl/…/str…/historia-szkoly-podstawowej-nr-6/
