W drugiej dekadzie XX wieku zwracano szczególna uwagę na zdrowie. Zgodnie z niemieckimi, rządowymi zaleceniami wszelkie obiekty socjalne należało budować w oddalonych zakątkach miasta. Podobnie było w Grünbergu, gdzie przy dzisiejszej ul. Szczekocińskiej 13 (dawniej Freystadter Chausse 23) wybudowano ośrodek dla dzieci chorych na gruźlicę.
Pomysłodawcą wybudowania takiego ośrodka był Śląski Prowincjonalny Związek do Zwalczania Tuberkulozy w Zielonej Górze (Schlesischen Provinzial-Vereins zur Bekämfung der Tuberkulose in Grünberg), który chciał go wybudować na swojej działce.
Pierwszy dokument archiwalny dotyczący ośrodka pochodzi z 6 grudnia 1913 roku. Było to pismo z pozwoleniem na budowę wraz z kilkustronicowym projektem. Wówczas machina urzędnicza bardzo szybko wydawała decyzje budowlane, gdyż inwestor zaledwie po sześciu dniach od złożenia wniosku otrzymał decyzją o nr 9193 wymagane zezwolenia.
Według projektów miał to być jednokondygnacyjny budynek wykonany z muru pruskiego o wymiarach 6×19 metrów z dodatkową werandą. Wewnątrz miała znaleźć się duża sala z siedmioma podwójnymi łóżkami, dużym stołem, aneksem kuchennym, łazienką, szatnią oraz pomieszczeniem dla wychowawcy.
W 1919 roku, w związku z niewystarczającymi potrzebami lokalowymi, towarzystwo podjęło decyzję o rozbudowie ośrodka zamieniając go jednocześnie w schronisko dla dzieci szkolnych.
W dniu 29 grudnia 1919 roku wystosowano do magistratu pismo wraz ze szczegółowymi planami rozbudowy. W związku z brakiem jakichkolwiek przeciwwskazań towarzystwo uzyskało zgodę na rozbudowę 7 stycznia 1920 roku. Miała ona polegać na dobudowaniu nad istniejąca weranda jeszcze jednej kondygnacji (gdzie znalazły się dwa pomieszczenia) oraz bliźniaczego budynku po lewej stronie istniejącego ośrodka. Po rozbudowie mógł on pomieścić 28 podopiecznych. W 1924 roku dodatkowo na tyłach budynku wybudowano osobną pralnię oraz kotłownię z pomieszczeniami na węgiel. Niezbędne naprawy m. in. dachu przeprowadzono w 1938 roku. Wszystkie te rozbudowy i naprawy miały na celu poprawienie warunków pobytowych przebywających tam dzieci. Ośrodek działał do 1945 roku.
Po wojnie krótkotrwale w budynkach odbywały się szkolenia Straży Ochrony Kolei, a następnie przekształcono je w przedszkole nr 2. Dziś dawne schronisko jest siedzibą Miejskiego Przedszkola nr 40 w Zielonej Górze.
Aktualne zdjęcia przedszkola wykonano za zgodą i dzięki uprzejmości dyrekcji Miejskiego Przedszkola nr 40.
Za udostępnienie zdjęć z archiwum rodzinnego dziękuję Pani Annie Słowik.
Tekst i materiał ikonograficzny:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry
