Przeglądając dawne zdjęcia i mapy Zielonej Góry możemy zobaczyć jak diametralnie zmieniało się nasze miasto. Niegdyś pola, łąki i nieużytki. Teraz bloki, place zabaw czy kultowe miejsca. Zobaczcie jak powstawało osiedle przy Sucharskiego i jak bawiono się na “Kaczym Dole”.
Jeszcze w połowie lat 60. XX wieku przy dzisiejszej ul. mjra Sucharskiego znajdowało się niewiele domów, a te które tam były zewsząd otoczone były polami, sadami i łąkami. Znajdował się tam także dawna żwirownia. “Daleko” od centrum można było poczuć się jak na wsi, a nie w mieście wojewódzkim.
Miasto jednak ciągle się rozrastało, napływ ludności powodował, że istniejące w Zielonej Górze lokale mieszkalne były niewystarczające. Zielona Góra z ambicjami wielkomiejskimi musiała się rozwijać, a przybywającym do miasta np. pracownikom zakładów przemysłowych i inteligencji zapewnić lokum. Wydział Mieszkaniowy Urzędu Miejskiego nie nadążał z rozwiązywaniem problemów mieszkaniowych i otrzymywał zdecydowanie więcej podań o przydział mieszkań niż mógł zaoferować.
Był początek lat 70. XX wieku, czyli prawdziwy boom budowlany w Naszym mieście. Postanowiono wybudować nowe osiedle budynków wielorodzinnych mogące sprostać zapotrzebowaniu na mieszkania. Przy ul. Łużyckiej znajdowało się idealne miejsce na taką inwestycję. Teren wykarczowano, wyrównano, budynki, które znajdowały się na terenie nowego osiedla wywłaszczono, a następnie zrównano z ziemią. Na ogromny plac budowy wjechał sprzęt z zielonogórskiej ZTP. Na zdjęciach zachowanych w Archiwum Państwowym w Zielonej Górze widać, że prace postępowały dość szybko, a podstawowymi samochodami budowlanymi były “niezmordowane” ZIŁy!
Planowaniem osiedla zajęli się architekci z “Miastoprojektu”. Wytyczono granice nowego osiedla oraz ulice. Zaczęto budować budynki nie wykorzystując techniki “wielkiej płyty”, ale ze zdecydowanie nowocześniejszych materiałów. Samo osiedle składało się z kilkunastu tzw. punktowców. Miało być przestrzennie i faktycznie tak było. Na osiedlu powstała cała infrastruktura – parkingi, chodniki, place zabaw, miejsca odpoczynku. Zagospodarowano także teren po dawnej żwirowni tuż obok bloków. Ogromną ciekawostką tego osiedla był fakt, że wszystkie bloki patrząc z lotu ptaka układały się w okręgi złożone z 6 budynków wyglądających jak słońca. Stąd dzisiejsza nazwa osiedla – Słoneczne, bo pierwotnie nazwane było Piastowskie III.
Teren wyrównano tworząc prostokątny plac utwardzony asfaltem. Na dawnym wyrobisku stworzono mini miasteczko ruchu drogowego, boiska, kort do gry w tenisa wraz zapleczem! Dodatkowo powstał brodzik w kształcie litery V. To był ewenement na skalę całego miasta. Z lotu ptaka teren wygląda jak kaczka, a sam brodzik może imitować dziób tego ptaka. Czy od tego wzięła się nazwa tego terenu? Być może. Osiedle bardzo szybko się rozwijało i już w 1974 roku na pobliskim wzgórzu zaczęto budować wieżowce.
Mieszkańcy bardzo szybko się ze sobą asymilowali co skutkowało odbywaniem sie corocznych świąt osiedla. Na “Kaczym Dole” odbywały się festyny, koncerty, mecze piłkarskie, a nawet protesty! Do “brodzika” ciągnęły tłumy mieszkańców nie tylko z okolic, ale całego miasta. Ciekawostką było święto osiedla, gdzie na “Kaczym Dole” pojawiły się szybowce z Aeroklubu Ziemi Lubuskiej!
Z biegiem czasu oraz przetasowaniami mieszkańców “Kaczy Dół” popadał w zapomnienie. Zlikwidowano brodzik oraz kort tenisowy. Ogrodzenie zostało rozkradzione, a teren nie przypominał tego ze swojej świetności. W latach 90. XX wieku na istniejących tam boiskach rozgrywane były mecze “piłkarskich szóstek”. Jednak i te rozgrywki ze względu na niszczejącą i niezadbaną nawierzchnię przestały się tam odbywać. Próbowano teren rewitalizować. W miejscu brodzika powstał plac zabaw, a na dawnym korcie tenisowym stworzono skejt park. Niemniej z każdym rokiem teren przestawał spełniać swoje zadania i stał się miejscem spotkań osób nadużywających alkohol, co stało się uciążliwe dla mieszkańców.
Na szczęście czasy, kiedy miejsce odstrszało mineły bezpowrotnie, a po niedawnej rewitalizacji “Kaczego Dołu” znowu jest o nim w mieście głośno – w pozytywnym znaczeniu.
Źródła:
-opracowania własne;
-zbiory Archiwum Państwowego w Zielonej Górze
-R. Zaradny, “Władza i społeczność Zielonej Góry w latach 1945-1975”, Zielona Góra 2009;
Tekst:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry
