Koniec papierowych biletów?

Bilety papierowe mają funkcjonować razem z nową e-kartą (to jak w Tesco: są teraz kasy tradycyjne i te nowe, samoobsługowe – póki co pustawe…). Korzystanie z e–karty jako e–biletu nie wymaga hasła, pinu ani kodu. E-kartę trzeba będzie mieć własną, doładujemy ją na przykład w kiosku czy innych wyznaczonych punktach, na żądaną kwotę. Za przejazd będziemy płacić według taryfy odcinkowej: taniej wyjdzie podróż spod Centrum na Podgórną, niż spod Centrum na Śląskie. Sprawiedliwie!

Ile dokładnie to wszystko będzie kosztować? O tym zadecydują radni.

Ja mam swój bilet elektroniczny, którego używam w rodzinnym mieście, Rybniku. Gdy został wprowadzony, młodzi załapali szybko, ale osoby 50+ już nie tak łatwo. Do dzisiaj zdarza się (a bilety elektroniczne są od czterech lat), że ktoś nie bardzo sobie przy kasowniku radzi. Niby proste: wchodzisz do autobusu, przykładasz kartę do kasownika i już. Ale przyłożyć musisz też przy wychodzeniu, żeby została pobrana tylko ta kwota, którą „przejechałeś”, a nie za całą trasę do pętli. Czasem nie dosłyszysz dźwięku kasowania i przykładasz raz jeszcze, wtedy już kłopot… Takie problematyczne drobiazgi, no ale nikt nie mówił, że będzie łatwo.

Wygoda jest spora, uczniowie nie wyciągają nawet swoich e-kart z portfela. Po prostu go przykładają, to wystarczy. Sygnał z kasownika jest na tyle silny, że pasażer może skasować swój bilet bez wyciągania go z torebki, saszetki, portfela itp.

Ilość pieniędzy na karcie można sprawdzić w kiosku i autobusie. A nawet trzeba – to mała niedogodność, bo musimy ciągle pamiętać o doładowaniu.

 

Do doładowania są mniej więcej takie kolejki, jak po bilet w automacie. Ale może lepiej stać w kolejce po doładowanie nowoczesnej, pięknej, elektronicznej e-karty niż w  kolejce po zwykły papierowy bilecik? Hm… 🙂