W grudniu 1943 roku w III Rzeszy rozpoczęła się produkcja nowego operacyjnego okrętu podwodnego, najnowocześniejszej konstrukcji Kriegsmarine – U-Boota Typ XXI. Ciągłe naloty wojsk alianckich na stocznie zdecydowanie utrudniały budowę tego kolosa o długości 76,7 m. W związku z tym, aby ułatwić jego produkcję, kadłub U-Boota podzielono na dziewięć sekcji. Każda sekcja była produkowana w innym zakładzie.
Ówczesny Grünberg był bezpieczny dla produkcji zbrojeniowej, a to spowodowało, że do miasta relokowano część zagrożonej działaniami wojennymi produkcji zbrojeniowej najnowszego U-Boota.
Od 1944 roku do grünberskich zakładów Beuchelt & Co. została przeniesiona sekcja VII zajmująca się budową luków torpedowych oraz VIII produkująca dzioby z wyrzutniami torped. Produkowane przez Beuchelt & Co. luki torpedowe miały 6,8 metra długości i wagę 92 ton, zaś wyrzutnie wagę 110 ton.
Na początku lipca 1944 roku zakłady zostały dodatkowo włączone do programu budowy miniaturowych – jednoosobowych – okrętów podwodnych typu “Molch” (Klein U-Boot Molch).
Co ciekawe, z materiałów archiwalnych wynika, że firma Beuchelt & Co. podjęła się budowy promów transportowych z zakrytymi ładowniami (Marinefährprahm) z terminem realizacji czerwiec… 1945 roku!
Fabryka ze względu na brak materiałów i wykwalifikowanych pracowników miała opóźnienia w wykonaniu czterech “gniazd” artyleryjskich, a z zaplanowanych czterech sekcji dziobowych wykonano tylko jedną.
Produkowane w zakładach elementy transportowano do Cigacic (Odereck) specjalnymi ciągnikami, gdzie spławiano je do stoczni Seebeck Aktiengesellschaft w Wasermünde lub holowano do głogowskiej filii (Glogau), gdzie były następnie wyposażane w niezbędny sprzęt.
Tekst:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry.
