Chyba każdy rozpoznaje budynek Wydziału Komunikacji Urzędu Miasta przy ul. H. Sienkiewicza. Obecnie są plany przeniesienia wydziału. Zanim jednak nastąpi zmiana lokalizacji, przypominamy historię obecnego budynku. Czy wiecie, że ponad sto lat temu była tutaj restauracja?
Działała ona już w II połowie XIX wieku. Wówczas posiadała olbrzymią, jak na owe czasy, salę balową, gdzie odbywały się potańcówki.
Jednak obecny wygląd budynku zawdzięczamy Carlowi Bärowi, który w 1899 r. podjął decyzję o przebudowie lokalu. Powstała wówczas elewacja, która zachowała się bez większych zmian do dzisiaj! Po przebudowie w budynku znajdowała się restauracja, powiększona sala balowa z garderobą oraz kuchnia.
Z tyłu lokalu znajdował się ogród restauracyjny, w którym w 1900 r. wybudowano drewnianą scenę koncertową. Lokal wówczas nosił nazwę Hala Rzeszy (Reichshalle). Carl Bär zmarł w 1906 r., a w 1908 r. lokal został kupiony przez Herbergeverein Grünberg, które po pracach adaptacyjnych otworzyło ponownie restaurację jednak zmieniając jej nazwę na Vereinshaus.
Dzierżawca został August Stier. Nowy właściciel restauracji postawił na reklamę w prasie, gdzie kusił “mieszczańskim jedzeniem, pokojami gościnnymi, restauracją ogrodową z salą konferencyjną oraz… domem weselnym”. W latach 20. XX wieku ponownie zmienił się właściciel. Zmieniła się także nazwa restauracji – Deutsche Reichshallen.
W czasie II wojny światowej restauracja została zamieniona na obóz jeniecki, w którym przetrzymywano 75 robotników przymusowych m.in. z Polski i Czech. Warunki sanitarne musiały być katastrofalne skoro w 1943 r. Deutsche Arbeitsfront wystosował pismo do Policji Budowlanej w którym informuje, że “urządzenia sanitarne w tym miejscu pozostawiają wiele do życzenia i są niewystarczające dla mieszkańców obozu. Konieczna jest budowa nowych toalet i myjni”…
Po wojnie, w latach 1945-1963, w budynku działało kino “Przełom”, a następnie Zakład Usług Radiotechnicznych i Telewizyjnych (ZURiT), czyli placówka zajmująca się sprzedażą i naprawami urządzeń elektronicznych domowego użytku.
Tekst i materiał ikonograficzny:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry.
