Grünberczycy na wszelkie możliwe sposoby starali się dbać o swoje zdrowie – jednym z pomysłów było korzystanie z kuracji powietrzno-słonecznej.
Od 1910 roku w mieście istniał kurort “Luft und Sonnenbad”, który znajdował się przy dzisiejszej al. Juliusza Słowackiego 51 (Löbtenz 5).
Wówczas al. Słowackiego była najpiękniejszą, najbardziej popularną aleją spacerową. Urokliwie położona, wśród prestiżowych winnic, łączyła dwie wieże – Braniborską (Grünbergshöhe) i Wilkanowską (Grünbergshöhe).
Całe uzdrowisko należało do Stowarzyszenia dla Zgodnego z Naturą Sposobu Życia i Leczenia (Verein für naturgemässe Lebens und Heilweise).
Kuracjusze wczasowiska spożywając lokalne wino z pobliskich winnic, mieli w czasie relaksacyjnego odpoczynku wdychać głęboko powietrze przepełnione zapachem winogron. Dla mieszkanek miasta prowadzone były darmowe zajęcia gimnastyczne.
Było tu także specjalne miejsce do odpoczynku i opalania się przeznaczone tylko dla kobiet.
Od 1914 roku uzdrowisko było administrowane przez Roberta Hentschela stając się dodatkowo restauracją ogrodową, gdzie w ogrodzie brzozowym można było zjeść lokalne dania popijając grünberskim winem i piwem z miejscowego browaru.
Dziś budynek spełnia funkcje mieszkalne, a parę lat temu do jego bryły dobudowano inny budynek…
Tekst:
dr Grzegorz Biszczanik – historyk, filokartysta, znawca dziejów Zielonej Góry.
