Dziwny rodzaj czułości

Rewelacyjną sprawą, zaczerpniętą zresztą z komiksowego pierwowzoru, jest tu narracja. Jeśli można o takiej mówić w filmie animowanym, jest ona niemal paradokumentalna – podążanie śladem Batmana jest przerywane sekwencjami z wiadomości, talk show, medialnych doniesień o zagrożeniu nuklearnym, przebitkami z Białego Domu. Wszystko to potęguje poczucie chaosu i nieustającego strachu, czyli wszystko, w czym lubuje się Joker. To chyba najlepsze oddanie istoty tej postaci w filmie, czy to animowanym, czy fabularnym. Po wybudzeniu się z katatonicznego stanu, będąc protegowanym wspomnianego psychiatry-celebryty, zaczyna wprowadzać w życie swoją filozofię terroru bez żadnej selekcji, nie ma osób bardziej lub mniej wartych zabicia – liczy się sam akt. Nie ma filozoficznych wykładów o chaosie rodem z filmów Nolana, nie ma też wesołkowatości tej postaci, którą uskuteczniał Nicholson. Jest szaleśntwo, brak opamiętania i złowieszczość do potęgi n-tej. Bitwa z Jokerem to jednak nie jedyna walka, którą przyjdzie Batmanowi stoczyć. W finale bowiem będzie musiał stanąć w szranki przeciw… przyjacielowi? (Naprawdę trudno powiedzieć, odpowie później zapytany przeciwnik). Ta walka to zresztą jeden z dwóch najlepszych momentów filmu. 

 

 

"Batman. Mroczny Rycerz – Powrót. Część 2" (ufff) to bardzo dokładna ekranizacja komiksu. Grafika oddaje kreskę Millera, poza małymi niuansami reżyser Jay Oliva nie ingeruje też w treść i trzeba przyznać, że jest to bardzo dobre rozwiązanie. Historia opowiedziana przez Millera jest doskonała i nie było potrzeby wprowadzania jakichkolwiek zmian. Aktorzy wywiązują się z podkłądania głosu rewelacyjnie – Batman/Bruce Wayne jest wyraźnie zmęczony życiem, ale stanowczy i bezkompromisowy, ale oczywiście największą gwiazdą jest jego nemesis. Joker, przemawiający głosem Michaela Emersona to dubbingowy majstersztyk. Nieustająca drwina w głosie, mieszanina pieszczotliwości, pogardy i dziwnego rodzaju czułości, gdy rozmawia z Batmanem (– Wszyscy ci ludzie, których zabiłem, pozwalając ci żyć… – Nigdy nie liczyłem. Ale wiem, że ty tak – i uwielbiam cię za to). 

 

Trudno znaleźć minusy tej produkcji. Gdzieś przeczytałem, że to nierealistyczne, że złoczyńcy wystrzeliwują całe magazynki, a Batman nadal żyje. No cóż, film animowany, powstały na podstawie komiksu o człowieku, który nocą przebiera się za nietoperza i gołymi pięścmi zaprowadza porządek w Gotham City to dość ciekawy wybór na obiekt poszukiwań realizmu. Swoją drogą, Mroczny Rycerz jeszcze nigdy był aż tak śmiertelny, tak zmęczony, tak skazany na porażkę. Sequel "Mroczny Rycerz – Powrót" to depresyjna, brutalna i smutna rzecz. Z całą pewnością skierowany do widza dorosłego. Skąpany w specyficznym, groteskowym i czarnym jak smoła poczuciu humoru, stanowi wzór świetnej animacji, chyba nawet lepszy niż dwa majstersztyki sprzed lat: "Maska Batmana" i eksperymentalny "Rycerz Gotham". Dla zainteresowanych rzecz absolutnie nie do przegapienia.