Paryż – symbol cywilizacji, sztuki, miłości i dekadencji, miejsce, gdzie normy moralne pękają jak bańka mydlana, a do tego Ameryka – purytańska, praktyczna i w tej książce na swój sposób niewinna.
Henry James, autor książki „Ambasadorowie” to wnikliwy badacz różnic międzykulturowych i na takich kontrastach buduje swą opowieść o człowieku, który przybył z Nowego Świata do Paryża, żeby ratować przed rzekomym zepsuciem syna przyjaciółki, i który odnalazł tam łagodną i niespodziewaną słodycz dojrzałego życia.
Główny bohater, Lambert, stateczny przedsiębiorca w średnim wieku, zostaje przez swoją narzeczoną wysłany do Paryża. Ma za zadanie sprowadzić z powrotem do Ameryki jej syna Chada, który odkąd wyjechał do Paryża przestał dawać oznaki życia i jest podejrzenie, że zszedł na złą drogę. Gdy Lambert dociera do Paryża i spotyka się z młodym Chadem, okazuje się że młody chłopak z chłystka przeistoczył się w wysublimowanego i fascynującego mężczyznę.
Henry James, pisarz przełomu XIX i XX w., był także krytykiem i teoretykiem literatury, reprezentował realizm psychologicznego. W wszystkich swoich znakomitych powieściach zgłębiał mentalność Amerykanów w zderzeniu z kulturą europejską.
Justyna Sobolewska z „Przekroju” napisała, że w „Ambasadorach”, zamiast oczami narratora patrzymy na wydarzenia z punktu widzenia wielu postaci. „Gmach powieści ma nie jedno, ale milion okien” – pisał James. I z każdego ktoś patrzy. A w dodatku z bohaterami Jamesa obcujemy najbliżej jak tylko można. Śledzimy ich najdrobniejsze odczucia.
Autor: Kaja Rostkowska