Wiemy już nieco o tym, jak czują się Polacy za granicą – co ich zaskakuje, cieszy i martwi. Teraz przyjmijmy punkt widzenia cudzoziemców. W adaptacji do polskiej rzeczywistości i w nauce języka pomagają im projekty realizowane w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego.
„Język oknem na świat” jest działaniem naukowym i multimedialnym. Obejmuje kurs języka polskiego na poziomie zaawansowanym oraz prowadzenie strony internetowej polski.wh.uz.zgora.pl. Witryna powstała dzięki mikrodotacji z projektu „Lubuskie Inicjatywy Młodzieżowe – Budżet Inicjatyw Obywatelskich”. Znajduje się tam m.in. broszura Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z informacjami dla obcokrajowców, opis poziomów znajomości języka oraz zdjęcia z kursu w Instytucie Filologii Polskiej UZ.
Niedawno w ramach przedsięwzięcia zorganizowano też konkurs wiedzy o Polsce. Obcokrajowcy wykonywali prezentacje dotyczące polskiej kultury, wypoczynku i spraw urzędowych.
Jedni zrobili to bardziej profesjonalnie, inni ciut słabiej, ale wszyscy pisali o swoich przeżyciach, emocjach, doświadczeniach. A to dla tych, którzy później będą oglądać te prezentacje w internecie, chyba będzie najcenniejsze. Projekt finansowany przez województwo lubuskie miał na celu promować to województwo. W związku z tym nasi cudzoziemcy przeczuwali, że bardzo cenne będzie opowiedzenie o doświadczeniach związanych z regionem. Mamy więc prezentacje dotyczące miasta Zielonej Góry i okolic, miejsc, które są ciekawe dla cudzoziemca. Najczęstszym tematem była Zielona Góra, ponieważ słuchacze przychodzą do nas stąd, z tych rejonów.dr Iwona Pałucka-Czerniak
Drugi projekt, także finansowany ze środków województwa lubuskiego, nosi nazwę „Z komunikacją ku integracji”. To sześć warsztatów językowo-kulturowych, w których biorą udział Polacy i obcokrajowcy. Poprzez wspólną zabawę i naukę kontakt nawiązują m.in. osoby z Zielonej Góry, Szprotawy i Krymu.
Czytamy polskie teksty, śpiewamy polskie piosenki, gramy w gry planszowe, zwiedzamy miasto, opowiadamy o mieście, a także o naszych pasjach. Dzięki temu tworzą się więzi ponadnarodowe. Podstawową bazą jest uczelnia, ponieważ tutaj są studenci, którzy chcieliby poznać cudzoziemców i spędzić z nimi trochę czasu. Ale w niektórych sekcjach wychodzimy na miasto. Myślimy o tym, bardzo nieśmiało, żeby doświadczenia związane z projektami przełożyć na prace naukowe, ale to jest dopiero początek bardzo ciekawej drogi.dr Iwona Pałucka-Czerniak
Studiuję filologię polską, więc jako nauczyciel pewnie będę miała do czynienia z dziećmi z różnych krajów. Na początku wszyscy mieliśmy stres przed tym spotkaniem, bo wiadomo, bariery językowe i tak dalej. Jakoś w końcu je przełamaliśmy. Na pewno projekt pokazał, że osoby z innych krajów są chętne do poznawania nas, tak samo my chcemy poznawać ich. Na przyszłość może to zaowocować tym, że nie będzie w nas braku tolerancji czy strachu.Marzena Melska, studentka UZ, uczestniczka projektu
W audycji – także rada, jak na co dzień pomagać obcokrajowcom. Zachęcamy do wysłuchania.
Polski na tapecie – 27.10.
