Jędrzej Pasierski „Roztopy” [Książka na receptę]

Dzień dobry, Magda Mól, ta od książek! Otrząśnij się, weź się w garść! Nie jedna i nie jeden to słyszy, gdy cień położy się na krętych drogach życia. Smak melancholii czy egzystencjalnej zapaści znamy prawie wszyscy, ale wciąż trudno o skuteczną receptę.  A może wyrwać się ze swego życia! Uciec jak najdalej! Nie, nie! Stop! Nie proponuję drastycznych kroków. Raczej podpowiadam typowe rozwiązanie, które nagminnie jest stosowane w scenariuszach filmowych czy literaturze.

Należy przełamać rutynę, zostawić wszystko i wyjechać. Tak uczyniła Joanna Pascho, bohaterka kryminału „Roztopy” Jędrzeja Pasierskiego. I trzeba przyznać, że kobieta za cel podróży wybrała malownicze okolice. Bukowce w Beskidzie Niskim, niedaleko Gorlic. Ale uwaga! To powieść kryminalna, więc nie czas rozkoszować się górskimi widokami.

Pewnego dnia Joanna rozpływa się w powietrzu. Szybko przebierając palcami na stronach książki lub cyfrowych czytników podążamy śladem ofiary zbrodni, by wreszcie rozmotać zagadkową intrygę i złapać zabójcę na gorącym uczynku. Pasierski wodzi czytelnika bardzo zręcznie. Umiejętnie podrzuca fałszywe tropy. I trup też się pojawia. Kto zabił? Odwieczne pytanie. Właściciele pensjonatu Kora? Komisarz gorlickiej policji? Rzeźbiarz samotnik? Każdy ma coś za uszami. Warszawska komisarz Nina Warwiłow zaniepokojona nagłym zniknięciem przyjaciółki postanawia jechać jej śladem, aby dowiedzieć się co się z nią stało. Śnieżne Roztopy odkrywają tajemnicę.

Na zachętę podpowiem, że autor Jędrzej Pasierski jest laureatem Nagrody Wielkiego Kalibru 2020. Zdaniem profesora Zbigniewa Mikołejki, przewodniczącego Kapituły Nagrody,: „Roztopy” są skrojone według najlepszych „wzorów anglosaskich, mających początki u Agathy Christie. Kropka.  Po kolejną receptę zapraszam już za tydzień.