Battle City to gra wyprodukowana przez Namicon w 1985 r. z myślą o japońskiej konsoli Famicom. W Polsce można było ją zdobyć w formie cartidge’ów do Pegasusa. W 1990 r. została wydana poszerzona wersja pod tytułem Tank 1990.
Gracz otrzymuje możliwość sterowania czołgiem po planszy widzianej z góry. Celem rozgrywki jest zlikwidowanie 20 wrogich jednostek na każdym poziomie. Jednocześnie musi ochraniać orzełka, który znajduje się za ceglanym murem o wątpliwej wytrzymałości. Raz na jakiś czas pojawia się specjalny czołg przeciwnika, który odblokowuje ulepszenia: dodatkowa ochrona orzełka, lub czołgu, natychmiastowe zniszczenie wroga, zatrzymanie czasu i bonusowe życie. W Tank 1990 pojawiają się jeszcze dwa udoskonalenia: zwiększenie zadawanych obrażeń i możliwość poruszania się po wodzie.
W Battle City gracz miał do dyspozycji 35 różnych poziomów, w których pojawiały się takie elementy środowiska jak zbiorniki wodne, ceglane mury, niezniszczalne ściany czy zarośla. W późniejszych wydaniach poziomów było więcej. Czasami różnica polegała na wytrzymałości wrogich czołgów, albo na innym rozplanowaniu mapy.
Gratką dla graczy była możliwość samodzielnego stworzenia pola bitwy w edytorze, będącym częścią gry. Po stworzeniu własnego poligonu, można było sprawdzić jego jakość rozgrywając na nim potyczkę.
Brak fabuły w tzw. „Tankach” nie przeszkadzał w zdobyciu popularności. Gracze polegają tylko i wyłącznie na swojej zręczności, a ich jedynym celem jest zdobycie jak największej ilości punktów. Możliwość gry w dwie osoby, jeszcze bardziej wpłynęło na rozprzestrzenienie się tej gry. Dzięki temu trybowi można jednocześnie atakować oraz bronić orzełka i budować odpowiednią strategię walki.
Czasami w obliczu przytłaczającej ilości wrogiej jednostki, czołgiści mają do wyboru dwie możliwości: zginąć chwalebnie w walce, bądź zdradzić i samemu zniszczyć godło, które powinno się chronić – ot, codzienne rozterki gracza-patrioty…
Autor: Maciej Skorżepo