Spekulacje dotyczące nowego selekcjonera, mającego objąć schedę po Waldemarze Fornaliku, zaczęły przypominać telenowelę, której oglądalność dorównywała transferowym perypetiom Roberta Lewandowskiego. Pierwotnie mieliśmy poznać nazwisko nowego opiekuna kadry we wtorek, Zbigniew Boniek znów jednak wykorzystał element zaskoczenia. Jego flirt z mediami podgrzewał atmosferę w redakcjach sportowych, choć dziennikarze i tak wiedzieli swoje. Skrupulatne analizy blasków i cieni nowego selekcjonera, porównywanie z ewentualnymi konkurentami, wreszcie oczywiste zestawianie z Waldemarem Fornalikiem. Erupcja była o włos, jednak prezes PZPN w porę wypuścił powietrze ze skrupulatnie pompowanego balonika.
Głównym argumentem przemawiającym na korzyść Nawałki jest niewątpliwie charyzma oraz dbanie o dyscyplinę – zarówno na murawie, jak i w szatni. Dotychczasowy trener Górnika Zabrze nie jest typem osoby, która toleruje „fochy” i gwiazdorzenie. O ile jednak ten zapał sprawdzał się na krajowym podwórku, o tyle wśród piłkarzy, zajmujących czołowe miejsca w europejskich ligach, może już nie wystarczyć. Tym bardziej, że przed nowym selekcjonerem stoi nie lada wyzwanie. Nie chodzi o logikę powołań, nie chodzi o konsekwencje w rotacji, nie chodzi nawet o kulejącą defensywę, Oczywiście, są to aspekty wymagające pierwszej pomocy, niemniej priorytetem Adama Nawałki jest wybór lidera kadry, który pod jego okiem zyska rangę reprezentacyjnego bossa, odnoszącego się do swoich kolegów z szacunkiem, ale także potrafiącego kopnąć ich w cztery litery, gdy zajdzie taka potrzeba.
Lista oczekiwań jest bardzo długa, a nadzieje kibiców ogromne (piłkarskie déjà vu to nie błąd w Matrixie, a raczej chleb powszedni odmierzany kolejnymi eliminacjami). Głodni sukcesów i nowej jakości życzymy zatem powodzenia i serdeczności.
Autor: Damian Łobacz